พอมีคนถามว่าเคล็ดลับของการมีความสุขคืออะไร หรือมีโอกาสได้ไปเจอกับเพื่อนที่บ่นว่าตัวเองไม่ happy กับงานหรือชีวิต ผมชอบแนะนำหนังสือ The Alchemist ให้อ่าน
หนังสือเล่มบางมาก ถ้าตั้งใจอ่าน น่าจะใช้เวลาไม่เกิน 2-3 ชั่วโมงก็อ่านจบ เอาจริงๆ ผมจำเนื้อหาของหนังสือได้แบบเลือนรางด้วยซ้ำ แต่มีส่วนหนึ่งของหนังสือที่ผมจำได้แม่น คือเรื่องที่ King of Salem เล่าตอนกลางเรื่อง
ในเวลานั้นเหมือนตัวเอกกำลังสับสนว่าการเดินทางมันจะถึงจุดหมายแน่หรอ และเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง ผมตั้งชื่อเรื่องนี้ด้วยตัวเองว่า เรื่อง เด็กชายถือช้อน มันอาจจะมีประโยชน์กับทุกคน เลยอยากมาเล่าให้ทุกคนฟังกัน
เจ้าของร้านหนังสือ อยากส่งลูกชายตัวเองไปค้นหาความลับของการมีความสุขจากชายที่ฉลาดที่สุดในโลก
เด็กน้อยเดินทางกว่า 40 วันกว่าจะถึงปราสาทของนักปราชญ์คนนั้น
…
เมื่อไปถึงปราสาท หนุ่มน้อยพบว่าปราสาทช่างอลังการและใหญ่โตมาก มีวงดนตรีบรรเลงเพลง และมีอาหารละลานตาเต็มไปหมด ในขณะที่นักปราชญ์ซึ่งอยู่กลางปราสาทกำลังต้อนรับกับแขกมากมายในปราสาทจนกินเวลาเกือบสองชั่วโมง กว่าจะได้พบกับเด็กชาย
นักปราชญ์ได้ฟังเรื่องราว และเหตุผลที่เด็กชายเดินทางมาไกลเพื่อมาพบเค้า แต่ตัวนักปราชญ์เองไม่มีเวลาที่มานั่งอธิบายให้ฟังว่าเคล็ดลับของความสุขคืออะไร เลยให้เด็กน้อยไปเดินเล่นรอบๆ ปราสาทสักหน่อยก่อน แล้วค่อยกลับมา
"แต่ระหว่างนี้ ฉันอยากให้เธอทำอะไรหน่อย" ปราชญ์พูดพร้อมยื่นช้อนชาที่มีน้ำมันสองหยดให้หนุ่มน้อย
"ขณะที่เธอเดินไปมา ให้พกช้อนนี้ติดตัวไปด้วยโดยไม่ให้น้ำมันหก"
หนุ่มน้อยเริ่มเดินขึ้นลงบันไดมากแห่งของปราสาท จับจ้องไปที่ช้อน หลังจากสองชั่วโมง เขากลับไปที่ห้องที่ปราชญ์อยู่
"เอิ่ม…" ปราชญ์ถาม
"เธอเห็นพรมทอเปอร์เซียที่แขวนอยู่ในห้องอาหารของฉันไหม? เธอเห็นสวนที่คนสวนผู้เชี่ยวชาญใช้เวลานานสิบปีในการสร้างรึเปล่า? เธอสังเกตเห็นกระดาษสวยๆ ในห้องสมุดของฉันไหม?"
หนุ่มน้อยรู้สึกอายและสารภาพว่าเขาไม่ได้สังเกตอะไรเลย เขาแค่กังวลว่าน้ำมันที่ปราชญ์มอบให้จะหกเท่านั้น
"งั้นก็กลับไปดูสิ่งมหัศจรรย์ในโลกของฉันอีกครั้ง" ปราชญ์กล่าว "เธอจะไว้ใจผู้ชายคนนึงไม่ได้ถ้าเธอไม่รู้จักบ้านของเขา"
ด้วยความโล่งใจ หนุ่มน้อยหยิบช้อนกลับไปสำรวจปราสาทอีกครั้ง คราวนี้สังเกตเห็นงานศิลป์บนเพดานและผนัง เขาเห็นสวนรอบๆ ทิวเขา ความสวยของดอกไม้ และรสนิยมในการเลือกทุกอย่าง เมื่อกลับไปหาปราชญ์ เขาได้เล่ารายละเอียดทุกอย่างที่เขาเห็น
"ว่าแต่ … หยดน้ำมันที่ฉันมอบให้เธออยู่ไหน?" ปราชญ์ถาม
หนุ่มน้อยมองลงไปที่ช้อนที่เขาถือ เขาเห็นว่าน้ำมันหายไปหมดแล้ว
"ฉันมีคำแนะนำแค่ข้อเดียว" ปราชญ์ผู้ปราดเปรื่องกล่าว
คำถามคือ อะไรคือหยดน้ำมันบนช้อนที่เราต้องถือ? แล้วเราเพ่งมันมากขนาดไหน? เราได้ดื่มด่ำกับความมหัศจรรย์ของการเดินทางรึเปล่า? ระหว่างเราดิ่มด่ำ เราได้กลับมาดูหยดน้ำมันที่เราถือมั้ย?