วันนี้ตอนประมาณบ่ายโมงครึ่ง กำลังออนไลน์ประชุมกับที่ทำงานอยู่เรื่องสไลด์ที่จะเตรียมไว้ใช้สำหรับสัปดาห์หน้า ระหว่างคุย อยู่ดีๆ ก็เกิดเวียนหัวขึ้นมา มันเคยมีรอบนึงที่เป็นอย่างนี้แล้วเราก็รู้สึกเหมือนแผ่นดินไหว สักพักพึ่งมากรู้ตัว มันไหวจริงๆ โต๊ะโยก ยืนแล้วตัวก็โยก ในใจตอนนั้นคิดว่าตึกจะถล่มมั้ย แต่ก็ยังทยอยเก็บของอยู่ ทำตัวไม่ค่อยถูกเท่าไหร่ เหมือนเราไม่ได้ฝึกฝนมาสำหรับเรื่องนี้ขนาดนั้น เราไม่เคยได้รับแรงสั่นสะเทือนในระดับนี้ มันเหมือนตัวโยกหนักมาก ตอนนี้ยังรู้สึกมันโหวงๆ อยู่เลย รีบเก็บกระเป๋าและลงมาที่นอกอาคาร
คนต่างพากัดทยอยออกมานอกอาคาร มีการคุยกันประปรายว่าไม่เคยเจอเหตุการณ์นี้ นี่คือครั้งแรกในชีวิตที่เคยเจอแผ่นดินไหวความแรงระดับนี้ บางคนแทบไม่เคยเจอแผ่นดินไหว ทำตัวไม่ถูก และทยอยดูข่าว มีตึกถล่มตรงจตุจักร ตามคอนโดที่มีรอยร้าว รอยทรุด ปัญหามากมายเต็มไปหมด ทุกคนก็ทยอยออกมานอกอาคาร และกังวลว่าตึกสูงอาจจะมีการถล่มลงมาอีกก็ได้ ใครจะรู้ มันยิ่งสร้างความกังวลให้คนที่ทั้ง ทำงาน อยู่อาศัย หรือกระทั่งรักษาตัวอยู่บนตึกสูง เมื่อมันเกิดแล้ว เราจะรู้ได้ยังไงว่าจะไม่เกิดซ้ำ แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าถ้าเกิดซ้ำ ความเสียหายมันจะระดับไหน ความกังวลมันยิ่งพอกทวี
ไล่ดูข่าวตาม social media ก็พบความโกลาหลหนักกว่าเดิม คนต่างพากันออกจากทุกอาคารสำนักงาน คนส่วนมากต้องเดินกลับบ้านแบบไม่มีความหวัง ว่าจะเดินทางนานขนาดไหน เดินเท้าลูกเดียวออกไป จนกว่าจะเจอทางที่รถเริ่มระบายได้ ประเทศไทยไม่ได้ออกแบบโครงสร้างตัวเองให้รับกับภัยพิบัติที่เข้ามาโจมตีกระชั้นชิดและทันทีทันใดขนาดนี้ เราไม่เคยคิดว่ามันจะมีภัยพิบัติระดับนี้เกิดขึ้น สิ่งที่เจอนอกจากมันน่ากลัวแล้วมันยังสร้างความกังวลต่ออนาคตของประเทศนี้อีกว่า ขนาดภัยพิบัติที่คาดการณ์ได้อย่าง PM2.5 ภัยแล้ง น้ำท่วม เรายังจัดการมันได้ห่วยแตกขนาดนี้ ถ้าเราเจอภัยพิบัติในเรื่องที่ไม่เคยคิดมาก่อน ไม่อยากจะคิดเลยว่าประเทศนี้จะรับมือได้ยังไง
ยิ่งผ่านไปเรายิ่งคิดว่า ชีวิตเราบางมากจริงๆ บางคนอาจจะตายเพราะโรคภัย เพราะอากาศ เพราะน้ำท่วม หรืออาจจะเพราะแผ่นดินไหวก็ได้ พรุ่งนี้เราก็อาจจะเจอภัยพิบัติใหม่ๆ มันแทบไม่มีอะไรการันตีถึงความปลอดภัยในชีวิตของเราเลย ที่บอกวันนี้อาจจะเป็นวันสุดท้าย มันดูจริงขึ้นทุกวัน ชีวิตคนเราไม่รู้จะมีพรุ่งนี้ได้อีกถึงเมื่อไหร่ ใช้ทุกวันอย่างขอบคุณกันเถอะครับทุกท่าน
ผลสรุปสุดท้ายแผ่นดินไหว 8.2 ริคเตอร์ ไม่รู้มันแรงขนาดไหนเหมือนกัน แต่อยากบันทึกว่าแผ่นดินไหวรอบนี้ทำให้ใจนึงเรากังวลกับชีวิต แต่อีกใจนึงก็รู้สึกว่า เออเราคงตายเมื่อไหร่ก็ได้จริงๆ จะทำให้คิดกับชีวิตน้อยลง หรือทำให้คิดกับชีวิตมากขึ้นก็ได้