มุมมองของสงคราม

สัปดาห์ก่อนไป Faratalk มา พึ่งได้มีโอกาสมาเขียน

เอาจริงคือเป็นชาวช่องแบบที่โคตรชาวช่อง คือตามดูทุกตอน แล้วตอนใหม่มาคือเปิดดูทันที เพราะมักเป็นเวลากลับบ้าน คือชอบทุกรายการ ตั้งแต่ People You May Know ช่างเชื่อม ไกลบ้าน ขอดูเธอหน่อย ยันเสน่ห์นางชี

ตอนเรียนมปลาย ไม่เคยชอบประวัติศาสตร์ วรรณกรรม วรรณคดี ทำไมต้องจำปีที่ฮัมมูราบีถูกเขียน ทำไมต้องจำตัวเลขนู่นนี่เยอะแยะ เราไม่เข้าใจ มันเหมือนเป็นการเรียนทุกอย่างโดยที่จับประเด็นสำคัญไม่ได้ แต่ตั้งแต่ดู Farose เราอ่านงานวรรณกรรมมากขึ้น เราอ่านเทพปกรณัมมากขึ้น เราอ่านประวัติศาสตร์มากขึ้น มันทำให้เรามองเหตุการณ์บางอย่างในมุมที่ต่างออกไป ใครเป็นคนเขียนรายงานเหตุกาณ์? บริบทของคนนั้นเป็นยังไง? เค้าเติบโตมายังไง?

ตอนกดบัตรเลยตั้งใจมาก ไม่เคยกดบัตรคอนเสริตหรืือต้องแย่งชิงขนาดนี้ แต่การกดบัตร Faratalk ลุ้นมาก มันลุ้นขนาดที่ว่าตอนจองบัตร ณ เวลาที่เปิดให้จองบัตรรอบที่ให้เฉพาะคนที่ถือบัตร UOB (ซึ่งคิดว่าน้อยแล้ว) พอกดแล้วจะชำระเงิน มันจะขึ้นว่าที่นั่งนี้ก็มีคนจองอยู่เหมือนกัน ต้องกดซ้ำเป็น 10 รอบจนได้บัตรมา

Session ในงานก็มีพูดหลายเรื่อง จนเพื่อนถามว่า แกนของงานนี้คืออะไร เราก็บอกเออหวะ จับไม่ถูกเหมือนกัน ลักษณะของทอล์คเหมือนเรื่องสั้นต่อกันเรื่อยๆ แต่แกนจะอยู่ที่เหตุผลของสิ่งที่อยู่รอบๆ ตัวในปัจจุบัน เช่น สัญลักษณ์มือของคนอิตาลีมีความหมายว่าอะไร วัฒนธรรมการทำงานของคนอเมริกาต่างกับเรายังไง ทำไมในเรื่องไซอิ๋วถึงมีตัวละครที่เดินทางไปพร้อมพระถังซัมจั๋งเป็น ลิง หมู กัปปะ แล้วก็ม้า รวมถึงทำไมคุณฟาโรสถึงเข้าใจประวัติศาสตร์

ส่วนของทอล์คที่ชอบที่สุดคือ เรื่องความทรงจำในช่วงสงครามโลก เล่าโดยอาจารย์เจ โตได

• ถ้าเราไปถามทัศนคติของคนจีนที่มีต่อชาติญี่ปุ่น เราจะพบว่าคนจีนส่วนใหญ่ไม่ชอบคนญี่ปุ่นแบบสุดๆ จนคนญี่ปุ่นคุยกันว่า ถ้าจะขึ้นแทกซี่ที่จีน ห้ามพูดภาษาญี่ปุ่นเด็ดขาด เพราะถ้าพูดจะโดนไล่ลงจากรถทันที
• ในทางกลับกัน ถ้าเราไปถามทัศนคติของคนญี่ปุ่นที่มีต่อจีน จะพบว่าคนญี่ปุ่นก็ไม่ชอบจีนแบบสุดๆ เช่นกัน แบบไม่ชอบในสัดส่วนจำนวนคนที่มากกว่าด้วย เพราะญี่ปุ่นก็ขอโทษจีนไปนับครั้งไม่ถ้วน แต่จีนก็ชอบหยิบเรื่องนี้กลับมาเป็นประเด็นระหว่างประเทศอยู่ดี
• อาจารย์เจ เล่าว่าให้นักเรียนของคลาสที่ตัวเองสอนเกี่ยวกับเรื่องประวัติศาสตร์สงครามโลก ให้นำรูปที่ทำให้รู้จักสงครามโลกครั้งที่ 2 มาคนละรูป พร้อมทั้งอธิบายว่ารูปนี้คืออะไร แล้วทำให้รู้จักสงครามโลกครั้งที่สองได้ยังไง
• นักเรียนคนแรก (ขอโทษที่จดชื่อไม่ทัน) เอารูปโลโก้ขึ้นมา(แนบรูปใต้โพสต์) ตอนแรกอาจารย์เจก็ไม่เคยเห็นรูปนี้เหมือนกัน พอเค้าเล่าให้ฟัง มันเป็นโลโก้ของโรงเรียน Richland Highschool ซึ่งเมืองนี้เคยเป็นสถานที่ตั้งของ Manhattan Project มาก่อน และเค้าเคยมีโอกาสไปแลกเปลี่ยนที่เขตนี้โรงเรียนนี้ แล้วพบว่า Logo ของโรงเรียนมีสัญลักษณ์เป็นรูประเบิดปรมณู ซึ่งเค้าเป็นคนญี่ปุ่นที่ไปเรียนที่นั่น
• น้องเค้าเกิดที่เมือง Kokura ซึ่งเป็นเป้าหมายแรกของระเบิดปรมาณูลูกที่ 2 แต่วันนั้นเมฆบนน่านฟ้าของเมือง Kokura หนาแน่น ทำให้อเมริกาต้องไปทิ้งระเบิดที่เมืองข้างเคียง คือ Nagasaki โดยน้องเค้าเรียกร้องให้โรงเรียนปรับโลโก้หลายครังแต่ก็ไม่เป็นผล (ลองเสริชดูก็มีคนพยายามทำ CI และโลโก้ใหม่ให้โรงเรียนอยู่เหมือนกัน
• เด็กคนที่สอง เอารูปโรงทอชุดทหารที่ฮิโรชิม่ามานำเสนอ และบอกว่าประวัติศาสตร์ของเมืองนี้มักจะเริ่มต้นหลังเกิดเหตุการณ์ขึ้น โดยที่ละเลยการกระทำของญี่ปุ่นช่วงก่อนสงคราม และเป้าหมายของรัฐบาลญี่ปุ่นที่ตั้งเมืองฮิโรชิม่าเป็นสถานที่หลักในการผลิตอาวุธ

อาจารย์เจสรุปตอนท้ายว่าเรื่องเล่าของทุกคน อาจเกิดจากเราดูหนังมาคนละม้วนกัน บางคนเติบโตมากกับ Pearl Harbor และตีความการทิ้งระเบิดปรมาณูเป็น Evil Necessity หรือความชั่วร้ายที่ "จำเป็น" หรือบางคนอาจจะโตมากับ The Grave of Firefly ที่พบแต่บาดแผลของสงคราม

ประวัติศาสตร์มักจะถูกจดจำจากน้ำเสียงของผู้ชนะ ถ้าเราอยากเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด บางทีเราก็ต้องฟังเรื่องเล่าจากผู้แพ้ด้วยเหมือนกัน

Logo ของ Richland Highschool

https://www.facebook.com/RCHLNDBMBRS/

CI ใหม่ของโรงเรียน Richland Highschool ที่น่าจะมีคนออกแบบไว้ แต่ยังไม่ได้ใช้

https://www.behance.net/gal.../65106427/Richland-High-School